Richard Virenque był specjalistą od jazdy w górach, siedmiokrotnie zdobywał koszulkę najlepszego górala w Tour de France. Jego odważny styl jazdy przysporzył mu wielkiej popularności we Francji, przez własnych kibiców nazwany Ryszard Lwie Serce (z powodu wielkiego serca do walki podczas górskich ucieczek). Dwa razy stawał na podium Tour de France (był trzeci w 1996 r. i drugi w 1997 r.).
Richard Virenque urodził się 19 listopada 1969 r. w Casablance, w Maroko. Rodzina Virenque mieszkała w dzielnicy Iseba. Jego ojciec prowadził firmę produkującą opony. Richard swoją przygodę z rowerem rozpoczął od jazdy po ogrodach wokół rodzinnego domu. „Szybko zrozumiałem, że chcę być zawodowym kolarzem”, mówił Virenque.
Rodzina Virenque’ów przeniosła się w 1979 r. do La Londe-les-Maures, gdzie jego ojciec znalazł podobne zajęcie do dotychczasowego. Niestety wrótce rodzice Richarda rozwiedli się. To wydarzenie mocno wypłynęło na młodego Virenque, był zdruzgotany. „Rozwód rodziców był trudnym momentem w moim życiu. Miałem tylko rower i chcąc zapomnieć o tym, co się dzieje wyruszałem na długie samotne wycieczki”, opowiadał po latach Virenque.
W wieku 13 lat Richard zapisał się do Vélo Club Hyèrois. Swoje pierwsze zwycięstwo odniósł w lokalnym wyścigu La Valette-du-Var. W roku 1990 był ósmy w Mistrzostwach Świata w wyścigu ze startu wspólnego, które odbyły się w Japonii. Jego jazda zaimponowała szefowi zawodowego zespołu kolarskiego RMO, Marc’owi Braillon’owi. Braillon zaproponował Viernque zawodowy kontrakt. Od razu dał się poznać jako utalentowany góral zajmując jeszcze jako młody profi dwa drugie miejsca w rozgrywanym pod Paryżem – Trophée des Grimpeurs
Swój pierwszy Tour de France Richard pojechał w 1992 r. w zastępstwie kolegi z zespołu, Jean-Philippe Dojna. Udało mu się nawet zdobyć żółtą koszulkę po ucieczce na pierwszym etapie. Koszulkę utrzymał zaledwie dzień, ale w klasyfikacji górskiej zajął ostatecznie drugie miejsce.
W 1993 r. przeszedł do Festiny, w której pozostał do 1998 r. W 1993 r. Wielką Pętlę ukończył na 19. miejscu. Udało mu się także wygrać Tour du Limousin. Prawdziwym przełomem był dla niego sezon 1994, a w szczególności dwunasty etap Tour de France, gdzie na Col du Tourmalet odniósł zwycięstwo. Wygrał z przewagą 4 min 34 sek. nad drugim na mecie Marco Pantanim i 7 min 42 sek. nad liderem Miguelem Indurainem. Ostatecznie Wielką Pętlę ukończył na 5. miejscu, ale zwyciężył w klasyfikacji górskiej. Jeszcze w tym samym roku zajął 3 miejsce w Mistrzostwach Świata ze startu wspólnego.
Po odejściu Leblanca, Virenque został liderem Festiny. W 1995 r. w Wyścigu Dookoła Francji zajął w klasyfikacji generalnej 9. miejsce, ale znów nikt nie był mu w stanie odebrać koszulki w czerwone grochy. Rok później wskoczył na „pudło” TdF i po raz kolejny został najlepszym góralem. Sezon 1997 Virenque zaczął od mocnego uderzenia wygrywając rozgrywany GP d’Ouverture oraz Tour du Haut Var. W TdF był drugi w końcowej klasyfikacji, i ponownie najlepszy w górach.
Sezon 1998 był pechowy dla Virenque, jak i dla całej Festiny. Szefowie i kolarze zespołu wiele sobie obiecywali po występie w 85. Tour de France (Virenque był jednym z głównych faworytów), ale ich udział w imprezie zakończył się wielkim skandalem już po tygodniu. W przeciwieństwie do wszystkich niemal członków swojej drużyny Virenque przez długi czas zaprzeczał ze łzami w oczach zarzutom stawianym jego osobie. Wszczęto śledztwo, a następnie rozpoczęto proces w sprawie dopingu w Festinie. Kolarze, którzy szybko przyznali się do przyjmowania środków dopingowych otrzymali od swych federacji kilkumiesięczne dyskwalifikacje. Natomiast „niewinny” Virenque miał problemy z wystąpieniem w kluczowych wyścigach, więc wystarał się o szwajcarską licencję zawodową, kontrakt podpisał z włoską grupą Polti. Dla organizatorów Tour de France bożyszcze fracuskich kibiców był „persona non grata” i jego udział w „Wielkiej Pętli” stał się możliwy wyłącznie dzięki interwencji ze strony władz UCI. Zajął ósme miejsce w klasyfikacji generalnej i wygrał klasyfikację górską.
Dopiero w 2001 r. Virenque przed sądem przyznał się do przyjmowania zabronionych środków dopingujących. Został ukarany przez szwajcarską federację 9-miesięczną dyskwalifikacją (do 31 października 2001 roku), później skróconą do 14 sierpnia.
Dzięki temu mógł wrócić do peletonu jeszcze w trakcie sezonu 2001, dołączył do ekipy Domo-Farm Frites. I od razu pokazał się szefom z najlepszej strony: zwyciężył w Paris-Tours. W latach 2003 – 2004 w barwach Quick – Stepu zdobywał koszulki dla najlepszego górala podczas Tour de France. Koszulkę w czerwone grochy zdobył siedmiokrotnie.
Jesienią 2005 roku założył fimę Virenque Design, która zajmuje się projektowanie, i sprzedażą biżuterii często z liczbą 7, reprezentującą ilość zwycięstw górskiej klasyfikacji w TdF. Ma również udziały w firmie produkującej napoje energetyczne i w firmie farmaceutycznej. Od 2005 roku jest komentatorem w stacji Eurosport. W grudniu 2007 r. Virenque rozwiódł się z żoną, Stephanie, po 17 latach małżeństwa. Mają dwoje dzieci, Clarę i Dario. „Myślisz, że rozwód zdarza się tylko do innym ludziom…Niestety każdemu to się może przydażyć”, powiedział Virenque.
Virenque mieszka w Carqueiranne, w regionie Var, we Francji. Związany jest z młodszą od siebie o 20 lat modelką, Jessica Sow.
Galopente
Foto: www.corvospro.com
